Hierna heeft de stichting zich ontwikkeld met als doel het beschikbaar stellen van financiële middelen om het leven van cliënten van ’sHeeren Loo, Regio Apeldoorn, locatie Groot Schuylenburg en de bijbehorende locaties in de gemeente Apeldoorn te veraangenamen.
De oorsprong van Stichting Vrienden Groot Schuylenburg
Op verzoek van het bestuur van de Stichting, is dit stuk geschreven door Lourens Keers. Het beschrijft de rol van de ouders/resp. Stichting Vrienden van Groot Schuylenburg bij de totstandkoming van het zwembad/gymzaal/gewenningsbad.
Mijn informatie start in 1965, jaar waarin ik ben aangesteld als “Bewegingsman”, voor de cliënten en voor het personeel in opleiding voor het Z- diploma. Omdat er geen gymlokaal beschikbaar was, maakte ik gebruik van de achterzaal van het ontspanningsgebouw (nu Vierhuis). Dit deel van de grote zaal was met een scheidingswand afgebakend en had een houten vloer.
In het ontspanningsgebouw was elke woensdag tevens “bezoekdag”. In de foyer zaten meerdere ouders met hun kind iets te eten, te drinken, elkaar iets te vertellen. Daar kregen wij, achter in de grote zaal aan het werk, best veel van mee. Men kwam ook wel bij ons, de bewegingsagogie kijken. Dit was immers “nieuw”. Zo ontstonden er kontakten met enkele ouders.
We hoorden, dat er veel werd gesnoept tijdens de bezoeken van de familie en ook, dat er werd gesproken over “ iets groots en nuttigs”, in plaats van het gesnoep. Er werd een collectie bus neer gezet, en die raakte vol. Er moest een doel worden bepaald voor het verzamelde geld. Vanuit de ouders (ik noem hier: de fam. De Ruiter, Honig, van Wees, ten Feld, Zijlstra) uit de oudervereniging, is toen het idee van een instructiebad genoemd.
Dit idee sloeg aan, er werden acties op touw gezet, om geld bijeen te brengen. Zo fietste Koop de Ruiter ons land rond, traden de GS-koren op, waren families actief etc. Dit leidde ertoe, dat er een Stichting werd opgericht, welke een en ander in goede banen leidde: de Stichting Vrienden van Groot Schuylenburg.
Ergens in 1969 was er een bedrag van 65.000,00 gulden bijeen gebracht. Dat was een moment om concreter te gaan nadenken over wat voor een instructiebad, waar kon dat worden geplaatst etc. Het zou een onderdeel van de bewegingsagogie worden.
Maar in 1970 ging ook de wet AWBZ van kracht worden; de overheid nam de verpleeggelden voor haar rekening.
Hoewel we ons realiseerden dat dit tijd zou vragen, werd er besloten eerst bij de AWBZ te vragen of GS een zwembad gefinancierd kon krijgen vanuit deze wet, alvorens zelf aan de slag te gaan met het bouwen van een instructiebad.
In 1973 kwam het bericht dat we een zwembad konden financieren vanuit de AWBZ; ook werd het mogelijk een gymzaal te realiseren.
Toen we dit op schrift hadden, heb ik het voorstel gedaan, om de gelden van de Stichting Vrienden niet te gebruiken om het AWBZ zwembad een paar meter groter te krijgen, maar om de gelden van de Vrienden een aparte bestemming te doen hebben in de vorm van het realiseren van een gewenningsbad. Immers, we kregen een zwembad, dus met een diep gedeelte, en dat is iets anders dan een instructiebad. De bedoeling van de Vrienden kon echter mooi gerealiseerd worden in de vorm van een gewenningsbad, toegankelijk voor iedereen, als opstap naar een groter en dieper bad.
Daartoe is het EI ontworpen, een bijzonder bad, waarin diverse, speelse mogelijkheden met en van water werden gerealiseerd; het kreeg ook een eigen ingang en eigen kleedkamers en toiletten en kon daarmee separaat van het “grote zwembad” worden gebruikt. Dit is geheel betaald door de Stichting Vrienden.
Toen het zwembad en het Ei functioneerden, bleek er een grote behoefte aan transport van en naar het bewegingsgebouw (aan het zwembad is ook de gymzaal gebouwd). De stichting Vrienden heeft toen een zwembad bus geschonken, en een paar jaar later de eerste “zwemtram”. Deze is model geworden voor het vele vervoer op GS.
Ugchelen, 29 oktober 2018
Lourens Keers
Hoofd afdeling Bewegen 1965- 1984